وبلاگ نویسی

یکی از کاربردهایی که یه عده از وبلاگ ها دارند اینه که مثلا وبلاگ باید تابو هایی رو که بیخودی تو یه جامعه بوجود میاند رو بشکنه . ولی این تابو ها اکثرا تو دایره فکری یه عده همینه که مثلا یکی بیاد خیلی راحت از مسایلی که شاید زیاد هم متناسب جامعه فعلی ایران نیست خیلی بی پرده بنویسه . تو این زمینه هم چیزی جز مشروب خوردن ویا گاهی هم حتی سکس چیز دیگه ای به مخیله شون نمی رسه .مثالش هم که فراوان است .
ولی جامعه امروز ایران به نظر من چیز های خیلی مهمتر و مضر تر از این تابو ها رو با خودش داره. مثلا اینکه هیچکدام از ما حتی در زمینه بیان نظراتمان هم مشکل داریم . اگه شما به مصاحبه های تلویزیون دقت کنید میفهمید چی میگم .ما همه مون در برابر برخی سوالات کلیشه ای همیشه جواب های کلیشه ای داریم .هیچگاه یاد نگرفتیم که میشه آدم همیشه همون جوری که هست و واقعا فکر میکنه نظرش رو بگه . یعنی اصولا ما ملتی هستیم که اصولا برایمان خیلی فرق میکند که داریم با یه رادیوی بیگانه صحبت میکنیم یا با تلویزیون ایران . اونروز تو تلویزیون مصاحبه ای بود در مورد نوع لباس . از هر تیپی هم که سوال میپرسیدند موافق دخالت دولت و تصویب قانون در زمینه لباس بود ، حتی خیلی از تیپ هایی که مطمئنا اولین کسایی میشوند که در صورت تصویب قانون مخاطب قرار میگیرند . یا مثلا فرض کنید مصاحبه ای در مورد شرکت در راهپیمایی باشد ،محال است کسی رو ببینیم که بگه من شرکت نمیکنم ،کاری هم با سانسورهای تلویزیون ندارم ، ولی تو این موارد هم حتی افرادی که مطمنا شرکت نمیکند هم نظری مخالف نظر خودشون وبیان میکنند.
برعکس این هم هست ، اونهم تو مصاحبه ها یا همین بیان نظرات تو رادیویی مثل رادیو فرداست . خیلی تعجب اور است که چرا وقتی صحبت فقط یه جامعه است اینقدر دو رویی وجود داره؟ خیلی ساده است مطمئنا کسی رو که مثلا نظری خلاف خواست تو یه مصاحبه بیان کنه اعدام نمی کنند . ته اش اینه که بالاخره پخش نمی شود ولی دورویی نمی شه .
به نظر شما یه همچین مسایلی خیلی بدتر از تابوهای دیگه نیست؟